Woordschets #2
Vat me, voer me
door lei gewassen straten,
langs wilgen treur
en schuldige velden.
De kamer opent zich
Pak me, plaats me
op een vluchtig wolkje,
het bleke licht
van ijle parels.
Een landschap trekt voorbij
Bedot me, breng me
naar veen geklonken grond,
met devote spijt
op eigen blaam.
Een heiland keert weder
Dwing me, dompel me
onder in glazen nevel,
een ijzige straal
over edele delen.
De kelk is half gevuld
Sleep me, stuw me
door je Fichte weerkaats,
de vellen gespannen
om koperen beslag.
De golven nemen over
Verlaat me, verleg me
naar een ledig scheiden,
geslagen tinteling in
een hoofd vervuld.
De wijzers zijn verzet
Zie me, zend me
je aller kleinste glans,
een stokkende adem
en diepste zucht.
De afstand is gebleven.
© joost marcellis* (Thy Love Robot)
* joost marcellis is wordtblind en daarom zitten er in alles wat hij schrijft heel veel fouten, maar dat hoort ook gewoon bij hem. Voel je vrij hem daar op te wijzen, hij doet maar een keer z'n best.
© joost marcellis* (Thy Love Robot)
 |
| Een landschap trekt voorbij 31-05-2015 foto: marcel van den berg |
Reacties
Ineke